الان که دست به قلم خودکارم می برم معلوم نیست
چندین جوان ملتم به چوبه دار اویخته شده اند. می خواهم تمام دنیا را اگاه کنم، درجایی که من زندگی می کنم کوچکترین خواسته هایم
بزرگترین جرم محسوب می شوند. ایا این جرم است که من جوان عرب الاحواز می خواهم به
زبان مادریم "عربی" درس بخوانم یا بقیه ملتهای تحت ستم بخواهند درس
بخوانند محروم هستند. ایا این جرم ماست!!
ما ملتهای تحت ستم و بل الاخص مردم عرب احواز
خواستار احقاق حق خود هستیم و میخواهیم به گوش دنیا برسانیم که ما ملتی میخواهیم
که در ان به اسم دین بر کسی ظلم روا ندارند. جان انسانها ارزان به پای حفظ قدرت
ریخته نشود و جانیان و شکنجه گران در پناه قدرت قرار نگیرند. منتقدان و جوانان عرب
احواز و دیگر ملتهای تحت ستم به سلابه کشیده نشوند. وبرای هیچ انسان بیگناهی
پرونده سازی نشود. ماموران حکومت حافظان امنیت باشند نه جلاد و نه سلاخ. بیگناهان
در کنج باز داشتگاه قانون را پناه خود بدانند نه اعتراف به کارهای نکرده را. قضات خود
را موظف به احقاق حق و عدالت بدانند نه حفظ قدرت سیاست مداران. راههای دسترسی آزاد
ملتهای تحت ستم بهاطلاعات و رسانه های جمعی مسدود نشود.ملتها واقعا محرم دانسته
شوند و در مورد وضعیت اقتصادی ملت خود و وضع سایر کشورها به مردم درو‌غ گفته نشود.
ما ملتی میخواهیم که در آن آوای زندگی بیش از فریاد
مرگ به گوش برسد و مردم اش در جهان به صلح جویی و مهربانیشناخته شود نه به خشونت و
کینه توزی.ما ملتی میخواهیم که رکورد دار مصرف مواد مخدر.
فرار مغزها. تعداد
اعدام. تعداد مطبوعات توقیف شده و تعداد روزنامهنگاران زندانی نباشد.آیا این
خواسته زیادی است ...
امين زنيد پور (امين احوازي)جنبش عربی آزادیبخش الاحواز
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر