خداوند می فرماید ..والذین هم لفروجهم حافظون لا علی ازواجهم او ماملکت...مومنین کسانی اند که شرمگاه خود را از حرام حفاظت می کنند.مگر برای همسران وکنیزان خود.در این ایت دو چیز نازل شد اول زن در ازدواج دائم ..دوم مملوکه کنیز ...کجا در اینجا خداوند صیغه را حلال کرده است.
ثانیه کدام عقلی منطق اجازه می دهد که زن یک روز نزد تو باشد، پنج روز دیگر نزد شخص دیگری، و10 روز دیگر نزد شخص سومی ...صیغه که همین است امروز زن با یکی است وفردا با کسی دیگر عده ندارد نفقه شرعی ندارد مهریه ندارد وقت جدا شدن از ان تعین است ...ایا اگر او حامله شود از کجا دانسته می شود که این زن از کدام شخص حامله شده ونسب این طفل به کی داده می شود پس روئ این دالایل صیغه حرام شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر